Het is alweer zeven jaar geleden dat onze kat Schoffie ziek werd. Niet zo maar ziek nee erg ziek. Met de dag magerder, spugen kortom ellendig. De dierenarts had speciaal een tube krachtvoer voorgeschreven. Daar moest hij steeds een streepje van oplikken. Onze Schof zag dit allemaal niet zo zitten. En wij dachten echt dat hij op z’n laatste beentjes liep. Het hele gezin in rep en roer maar ook het idee een huis zonder kat? Dat mag niet gebeuren. We zorgden zo goed als mogelijk voor Schoffie. Henk zei tegen mij, jij krijgt een andere kat voor je verjaardag. Ga maar eens rondkijken op internet. Hij wist dat ik helemaal gek was op de grijze britse korthaar. Rondkijken en mailen toen vond ik iemand in Almere die voor de tweede keer een nestje van haar grijze britse korthaar verwachtte. En dan krijg je ineens een telefoontje, :” Er zijn vijf jonkies geboren, en als je nog belangstelling hebt, heb jij de eerste keus.”
Hoezo als je nog belangstelling hebt. Natuurlijk! Afspraak gemaakt om over een paar weken op “kraamvisite” te gaan.
Ja, we waren verkocht. Om de kittens uit elkaar te houden had de eerst geborene rode nagellak op de nageltjes van het rechter voorpootje, de tweede op het linker voorpootje, de derde op het rechter achterpootje, de vierde op het linker achterpootje en de vijfde had niks!
Na nog een bezoekje werd het met algemene stemmen niks, oftewel nummer vijf. 
Hier zie je Marieke met niks die door ons Morse genoemd gaat worden. Naar inspecteur Morse, de engelse detectiveserie. Een favoriete serie van mij. Na dertien weken kwam Morse bij ons wonen. En Schoffie? Die knapte helemaal op. Hij moest natuurlijk wel weer gaan eten anders was het weg. 🙂 Dat deed hij dan ook. Nu is dus ook Morse al bijna zeven jaar bij ons, en Schoffie is er gelukkig ook nog steeds! Het kan raar lopen, ook in een kattenleven……
Wilm@
