Ik denk al een paar dagen na over de blog van Hans, kleine dingen. Waar word IK nu echt blij van? Heb in mijn hoofd een lijstje gemaakt en ga het toch maar eens opschrijven. Ik word blij van:
Als ik Henk fluitend thuis hoor komen. Negen van de tien keer hoor ik eerst zijn fluitje in de poort naast ons huis. Als een van de meiden langs komt, of alle twee, of met hun “aanhang” uiteraard! Als Rens met het zelfde fluitje als z’n vader, ’s avonds zelf naar beneden komt om wat te komen drinken.
Als Morse spontaan op schoot komt liggen, hij is niet zo’n schootkat namelijk. Als er spontaan “vreemde” poezen naar me toe komen, buiten bij familie, vrienden of cliënten. Zelfs op vakantie in het buitenland komen er altijd spontaan poezen op mijn pad.
Als de zon schijnt, als de sneeuwklokjes zich weer laten zien. Als de goudvissen na de winterkou zich weer bovenin mijn postzegel formaat vijvertje laten zien. Als de dagen weer merkbaar langer worden.
Als ik de bedden afgehaald heb, en de dekbedhoezen na het wassen buiten aan de waslijn heb gedroogd, en daarna direkt weer op ons bed heb gelegd!
Als ik tijdens een drukke ochtenddienst van een cliënt hoor, heb jij al koffie op? Of zoals verleden week een cliënt een bos rode en gele tulpen voor me had, omdat ik elke week haar vuilniszak wegbreng. Toen ik zei :” Dat hoeft toch niet”. Zei de cliënt in kwestie :” Dat hoef jij ook niet te doen!”
Als ik een weekend vrij ben, en we gaan even bij familie langs, of een strand wandeling maken.
Als ik lekker met een vriendin gesport heb, en daarna aan bakkie koffie zit.
Koffie word ik sowieso erg blij van!
Mijn conclusie is eigenlijk dat ik het meest blij wordt van de kleine dingen in het leven!
Komt dit doordat ik ouder word? Of had ik dit eigenlijk altijd al, maar besef je het nu pas. Ik denk dat dit het is.
Wilm@
2 Reacties op Blij met kleine dingen…