Collecteren.

http://www.youtube.com/watch?v=7EToR89i13g

Al jaren collecteer ik in de collecte week van de kankerbestrijding, in mijn eigen straat (de Balistraat) de Soembastraat en de Driftstraat. Ooit begonnen, met een vraag van een moeder op het schoolplein van mijn toen nog kleine kindertjes. Zij deed toen de distributie van de collectebussen, envelopjes en de “niet thuis” brieven. De bewuste moeder doet dit al jaren niet meer, maar ik loop nog steeds trouw mijn wijkkie! Ik vind het ook een super goed doel, en heb al vaak in werk en prive met deze verschrikkelijke ziekte te maken gehad. Deze week is het weer zo ver. De eerste week van september is nationale collecte week. Ben weer op pad gegaan, eerst mijn “eigen” straatje… Veel buren hadden de poster al voor ons raam zien hangen, en er al rekening mee gehouden dat ik langs zou komen. 😉 Eigenlijk doe ik het langst over mijn eigen straatje! Omdat je de meeste mensen kent …       En waar maak je het mee, dat de envelopjes gewoon gevuld in mijn brievenbus gegooid worden, als ze me gemist hebben aan de deur??

Ieder jaar moet ik in mezelf af en toe wel lachen, om hoe mensen die niets willen geven, je dit duidelijk maken! De een staat met woeste arm gebaren voor het raam te zwaaien dat je maar door moet lopen, als of ik een of ander insect ben die hij probeert te verjagen. Weer een ander heeft geen klein geld, of heeft de partner de portemonnee toevallig meegenomen, er is NET geld overgemaakt…. Kortom alle smoezen ken ik echt wel. Sommige doen gewoon niet open, terwijl ik denk dat moet je toch echt lekker zelf weten. Vanavond kreeg ik van een man te horen :” Ik doe niet an kanker!” Het lag op het puntje van mijn tong om te zeggen, ik hoop voor U, dat kanker ook niet an U doet! Maar heb vriendelijk gezegd :”dat  is Uw keuze meneer, tot ziens!”

Maar ook hoor je vaak verhalen van mensen die midden in het ziekte proces zitten, of familieleden hebben, die hier tegen vechten. Ik kwam het meest onder de indruk van een klein meisje, met een hoofddoekje om haar kale bolletje, en een sonde slangetje door haar neusje die samen met haar vader, een briefje van twintig euro met een stralende lach, in “mijn” spaarpot stopte!  In mijn gedachten loop ik, dit jaar voor haar te collecteren….            Ik hoop, dat als ik volgend jaar terugkom er een gezond grietje de deur voor me open doet!

http://vrijwilligers.kwfkankerbestrijding.nl/KWF-COLLECTE-2011/Pages/ik-ben-collectant.aspx

Zo is het maar net, morgen is er iemand dankbaar voor wat ik vandaag doe!

Wilm@