De laatste dagen van 2012

Zo is het aftellen weer voorzichtig begonnen, nog een paar dagen en dan ligt er weer een leeg nieuw jaar voor ons. Moet ik toch altijd even terug denken aan het afgelopen jaar. Ik heb dit jaar afscheid genomen van de moeder van mijn dochters vriendin (een leeftijdgenote), van verschillende cliënten, en van onze oude Schoffie…

Een jaar waarin we ons afgevraagd hebben, wat gaan we doen, verhuizen of verbouwen. En na veel denken besloten hebben te gaan verbouwen. Je moet in deze tijd maar niet je huis verkopen vonden we. En dus hebben we, zeer decadent, een keuken op maat laten maken. En wat zijn we er blij mee!! We hebben gezamenlijk gesloopt, en wat hebben we een SUPER keuken terug gekregen! Helemaal blij mee!!

Ook deed (sergeant) Lewis, onze nieuwe Britse korthaar zijn intrede. We vonden het allebei maar niets, een huis met één kat… En wat brengt hij weer een leven in de brouwerij! We zijn er gewoon weer druk mee. En onze (inspecteur) Morse kijkt er naar en vind het helemaal gezellig. Geen enigst poes meer te zijn ….

Morse en Lewis

Een jaar van Europacup en Olympische spelen, waarvan mooie momenten op mijn netvlies staan. Waarin helden zich ontpopten, denk aan Epke en Ranomi. Maar waar andere helden van hun voetstuk vielen…. Lance Armstrong.

Ook een jaar waarin André Kuipers de harten van de Nederlanders veroverde met zijn ruimtereis, en zijn waanzinnige foto’s.

http://blogs.esa.int/andre-kuipers/

Het was ook een jaar waarin een grensrechter na een voetbalwedstrijd door een stel pubers is dood geschopt. En waarin andere pubers zelfmoord hebben gepleegd omdat ze zo gepest werden. Pffff.

Ook een jaar waar ik veel mooie kaarten, uit veel landen heb ontvangen. Nieuwe mensen heb leren kennen op het net, en me verbaast heb hoe je je daar toch ook mee verbonden kan voelen. Om een voorbeeld te geven, na ons bezoekje aan Margraten, de Amerikaanse begraafplaats in Nederland, plaatste ik daar een foto van. Een Amerikaanse vriendin reageerde hierop door te vertellen over haar oom die daar begraven ligt. Ik kon haar vertellen dat alle graven geadopteerd zijn door de plaatselijke bevolking. Zij wist dit niet, en is gaan speuren en mailen. Nu heeft zij contact met de familie die het graf van haar oom heeft geadopteerd. Ik heb haar geholpen een brief te vertalen…. Moet je je indenken dat je dat graf al jaren verzorgt, en dat je opeens een brief van een nicht krijgt! Ze wil komen met Memorial Day, en samen naar Margraten gaan. It’s a small world after all……

Nu rest mij niets anders dan iedereen een gelukkig en gezond 2013 toe te wensen! En ik hoop maar één ding, dat we allemaal eens iets voor een ander doen, zonder eigen belang of gewin. Ik weet zeker dat de wereld er zoveel leuker van word!!