Wat heb ik toch een bijzonder beroep. Zo sta je bij een gestudeerd iemand in huis, die je hulp op de een of andere manier nodig heeft, en zo zit je bij een totaal “ander” iemand op de bank. Vandaag had ik weer een bijzondere ontmoeting. Door een inval dienst in een andere wijk, kwam ik bij een voor mij totaal onbekende meneer terecht. Ik stelde me voor, deed waar ik voor kwam, en we raakten aan de praat. Ik bewonderde de schilderijen die aan de muur hingen, en ze bleken door meneer zelf geschilderd te zijn. Door mijn enthousiasme waarschijnlijk, kreeg ik een “grand” tour door de simpele 3 kamer woning. En weer bewonderde ik de schilderijen in de hal, slaapkamer en klein rommel kamertje. Meneer vertelde hoe hij altijd had geschilderd, maar na een hersenbloeding die hij een aantal jaren geleden gekregen had, kon hij niet meer schilderen.
We hadden het over het effect van deze hersenbloeding op zijn lichamelijke gesteldheid. “Maar” zei meneer, “er zitten ook positieve kanten aan.”
Ik vroeg mij hardop in alle verbaasdheid af wat er positief aan een hersenbloeding kon zijn? “Nou” zei meneer “ik ben er eerlijk van geworden.” Ik moet hem verbaasd hebben aangekeken. lachend vertelde hij dat hij voor het herseninfarct tot het inbrekersgilde behoorde…. Maar niks tegen je baas zeggen hoor! Nee, ik zeg niets.
Maar in gedachte moest ik wel denken dat het maar goed was dat hij niet wist dat mijn man rechercheur bij de politie is…..
Anders had hij vast zijn hele levensverhaal niet aan mij verteld. 🙂 Toen ik thuis kwam en Henk vertelde bij wie ik was geweest en wat hij mij verteld had, zei hij glimlachend: “Huis vol schilderijen?”
10 Reacties op Ontmoeting