Speciale mensen

Tijdens mijn werk als verzorgende in de wijk kom je met heel veel mensen in contact.       Nu vind ik dat één van de boeiendste facetten van mijn werk. Ik ben een mensen mens!     Toch ontkom je er niet aan, dat je met de ene mens meer hebt dan de andere. Uiteindelijk ben ik óók maar een mens. Zo hadden we al jaren dhr W. in zorg. In eerste instantie kwamen we bij dhr om zijn steunkousen aan en uit te trekken. Na verloop van jaren kreeg dhr meer lichamelijke klachten, waar ik verder niet over uit zal weiden, en kwamen we op het laatst vijf maal per dag met de sleutel bij dhr binnen om hem te verzorgen.

Dhr had een gezonde dosis humor, en het was altijd fijn om iets voor hem te kunnen doen. Zijn geestelijke vermogens waren ondanks zijn hoge leeftijd uitstekend te noemen. Hij was een van die weinige mensen, die ondanks zijn eigen lichamelijke toestand, nog oog voor de rest van de wereld had. De tijd die we met hem doorbrachten werd langer door de intensieve verzorging. En de gespreksstof werd soms persoonlijker. Hij had ook oog voor jou als persoon. In die tijd had hij al jaren een vaste huishoudelijke hulp die bij ons in het team zat.  Zij ging op een zeker moment met pensioen en moest afscheid van dhr nemen. Zij had voor ons als team een afscheid bedacht, met een boottochtje door de mooie zomerse Leidse grachten en een barbeque bij haar in de tuin, met uitzicht op de Rijn. Toen dhr van ons afscheidsfeestje voor haar hoorde, belde hij onze toenmalige teammanager op met de woorden :” Het wordt ook voor mij eerdaags tijd om voorgoed afscheid te nemen. Ik wil de meiden bedanken voor hun goede zorgen en bij het feestje van Lyd, de drankjes voor mijn rekening nemen”. Omdat dit voor het hele team was vond de teammanager dit goed.           We hebben een schitterende zonnige middag op het water beleefd, en een gezellige barbeque, verzorgd door de man van Lyd.

Die heeft ook foto’s gemaakt van deze middag. Één foto heeft hij speciaal voor dhr W. gemaakt. Hierop stond ons hele team vrolijk lachend met het glas geheven, op dhr W.           De weken verstreken, de zomer werd herfst.  Op een herfstige zaterdag, vond mijn collega dhr W. die in zijn slaap was overleden. Gelukkig, in zijn eigen huis wat zijn aller grootste wens was, en op zijn bedtafeltje stond de foto van ons hele team…..

Wilm@